บันไดหยกงาม เล่ม 3ฉีซู่ไม่ได้ตอบตรงๆ หากแต่หมอบร่างลง กล่าวอย่างอ้อมค้อม "มีคำพูดประโยคหนึ่ง ฮ่องเต้สั่งให้ตาย ย่อมไม่อาจไม่ตาย หากฝ่าบาทเห็นว่าหม่อมฉันบาปหนา หม่อมฉันก็ยินดีรับผ้าแพรขาวสามศอกเพคะ เพียงหวังว่าฝ่าบาทจะเห็นแก่ความเป็นสามีภรรยาสิบกว่าปีของเรา โปรดให้ความเมตตาต่อลูกๆ..." ตอนแรกนางเพียงเล่นละคร แต่พูดไปพูดมากลับรู้สึกเศร้าใจขึ้นมาจริงๆ ร้องไห้สะอึกสะอื้นพูดไม่เป็นคำ ฮ่องเต้เห็นนางน้ำตาร่วงดุจสายฝนก็รู้สึกหัวใจบีบรัดยื่นมือไปรั้งตัวนางเข้ามาในอ้อมแขน เอ่ยปลอบไม่หยุดปาก "เจ้าวางใจ ไม่มีเรื่องเช่นนี้เด็ดขาด ไม่มีจริงๆ..." ฉีซู่เงยหน้าขึ้นมาในอ้อมกอดของฮ่องเต้ มองเขาด้วยดวงตาที่มีน้ำตาขังคลอ เป็นนานไม่ได้พูดอะไร ฮ่องเต้ประคองใบหน้านาง จิตใจสะท้านหวั่นไหว "เจ้าเป็นแม่ของลูกสามคนของเรา เราจะทำเช่นนั้นได้อย่างไร" นางเอามืออุดปาก พยายามไม่ให้ตนเองมีเสียงร้องไห้หลุดออกมา ฮ่องเต้กระชับอ้อมแขนกอดนางแน่น กระซิบถ้อยคำที่ข้างหูนางไม่ขาดปาก "อย่าทำเช่นนี้ ฉีซู่ อย่าทำเช่นนี้.."